La Berarde

maandag 22 augustus

Na de heftige dag van gisteren wilden we een rustige route doen, maar bij het opstaan toch besloten de mooiste tocht van de omgeving te doen. Dat wordt bikkelen. En fantastisch was het. Stoere watervallen, barrages, schattige dorpjes, en magnifieke bergaan-en uitzichten. Moeilijk bekijken in die gekke enge haarspeldbochten, oppassend voor het verkeer (gelukkig niet al te veel). Het is een heen en terug route van maar 24 km, maar berg op, toch andere koek dan in het koude winderige Friesland. Bovendien hadden we een goed doel, halverwege, in het dorpje St Christophe, zelf gemaakte flan/taart eten bij cafe Pietje Antiek. In dit unieke cafe (Concorde) moesten we oppassen voor vallen over oneffen vloeren. Verder staat het vol boeken die te leen en te koop zijn. Een verkapte bibliotheek en verder wordt het cafe gebruikt als prive dinerruimte etc. En de WC,schoon, maar echt antiek.

Het fietsen starte heerlijk. Vanaf het hotel een kleine afdaling, niet steil, dus prima te doen. Aangekomen in Venosc een kleine psychologische stop om daarna van start te gaan. De sfeer zit er goed in. Met een percentage van 10 % op naar de helft, dus 12 km. Wat een zweet en hijgen en stoppen omdat je je trappers niet meer rond krijgt. Gelukkig zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, ook andere toeristische (domme hollanders) fietsers. Halverwege een kleine beloning bij prachtige rivier met fantatieke raftingboten. Enige verkoeling op het hoofd en benen bieden soelaas in deze verrekte hitte. Onderweg tijdens de haarspeldbochten meerdere malen een douche ter verkoeling genomen onder de watervallen ter plekke. Het is nl een dikke 39 graden. Oei.

Na de heerlijke taart en of salade het valse plat naar het eind van de col. Met een venijnige klim komen Hans en ik aan aan het eind. Spectaculair. Wat een sneeuw nog. La Berarde telt 1711 m. We zijn gekomen vanaf 825m, maar de start van de col was vanaf 743m. Wat een prestatie. Terug is een makkie, maar kop erbij, het gaat hard en het eind was extreem smal met van de steilrandjes om de weg. Voor Rika met hoogtevrees dus ook een reden om het aan het eind te staken. Helaas had Yolanda al in het begin moeten lossen. Al met al een super dag.