op naar de Alpes d'Huez: Alpe d'Huez

Alpe d’ Huez, de hel van Frankrijk! We did it!!! BRAVO!

Leon en Monique hebben het ontbijt al klaar gezet voor ons. Het alarm kunnen we er afzetten en de fietsen staan in het restaurant. Alles klaar voor een vroege start. Het is nog steeds extreem warm. Dagen van 40 graden zijn deze week erg normaal.

De wekker gaat om half 6. Om 5.45 u aan het ontbijt en dan in schemer de warming-up naar de voet van de Alpe d’Huez. Wat een avontuur. Het gaat nu echt gebeuren. Bij bord 0 klokken en dan vechten tegen de berg. De eerste 5 bochten boven de 10 %. Aaaccchhhh. We hadden toch goed getraind? Hebben we de eerste 3 dagen te gek gedaan? Nee, gewoon afzien, zoals iedereen. Na 5 bochten wordt het inderdaad gemakkelijker, gemakkelijk is anders. Indrukwekkend al die teksten voor renners, boodschappen voor bekenden en onbekenden en diverse huwelijksaanzoeken op de weg. In de oranje (Hollandse) bocht even water tanken en dan weer door. De bochten tellen af en het afzien wordt groter. Eind in zicht…………en dan ploeteren tot het eind. Die laatste meters, hė!!!! En ja hoor daar is de finish. Wat er dan door je heen gaat is onbeschrijfelijk. Een hartelijk welkom van Hans en Rika, die waren me voor, die bikkels. Afklokken volgens Hans. 1.58 u op de teller. Tevreden? Ja, want het was zwaar, heel zwaar. Heb niet tegen de klok gereden om er toch van te genieten. Het glas limonade vergezeld met enkele traantjes van geluk en trots bijkomen op een terras. Voor de 3uur komt ook Yolanda binnen. We gillen haar de laatste meters over de streep. We hebben het allemaal gehaald. We mogen trots op ons zelf zijn. Van Oetse mag ik bubbels. PROOST!!! Dank voor jullie leuke attente sms-jes.