terug naar de mooie tijd

Even wegdromen met beelden van het hotel en de regio. Hebben we daar gefietst?? Ja dat hebben we.
http://nos.nl/video/258097-de-avondetappe-donderdag-21-juli.html

Wat een avontuur

De Kanjers.

Hotel au Bon accueil

Het hotel van Leon en Monique is een echt rennershotel. Alles staat in het teken van fietsen en iedereen heeft dezelfde  doelstellingen. Voor een week is iedereen een grote happy familie. Of je nu alleen bent, met z'n tweetjes of met een groep. Voor iedereen geldt hetzelfde. FIETSEN.

Niet zomaar fietsen...........nee fietsen in de bergen en veelal het doel: bedwingen van de Alpe d'Huez.
Ik ben begonnen aan het avontuur met zo'n 3500 km in de benen. Een redelijk gedegen voorbereiding dankzij trainer Hans.
Het hotel is eerder een jeugdherberg voor oudere fanatieke fietsers. Meestal heeft iedere dag hetzelfde ritme:
Opstaan: ontbijten met  z'n allen in fietstenue, fiets klaarmaken en fietsen. Tussen 16-18 uur weer retour hotel voor de pasta, vanaf het pastabuffet. De stoere verhalen komen allemaal los en we eindigen de middag als een grote familie. Douchen en om 19 uur is er het diner. Iedere dag een 3 gangendiner van de beste kok van Frankrijk. Heerlijk. Gevarieerd en gezond eten. De koffie kon iedere dag, vanwege de hoge temperaturen, op het terras genuttigd worden. Er werd nog meer gekletst, plannen voor de volgende dag gemaakt, gezongen en spelletjes gespeeld. Rond 22.30 u ging veelal het kaarsje uit bij iedereen. Men ging nog relaxen op de kamer en zich klaar maken voor de nacht.

Het hotel is prachtig gelegen in Les Ougiers, in nabijheid van Venosc, de voet van de Berarde. Een lange fietstocht van ongeveer 20 min over vlakke weg. De eerste km zijn bergafwaarts in de ochtend, en na een zware fietsdag bergopwaarts. Dat is erg vermoeiend en soms storend, maar wanneer het rood blauwe bord en de bolletjestrui van de Col de Nostalgie in zicht is, komen er oerkrachten in je los, die je vervolgens naar grotere hoogte brengen. Je weet dat de pasta en heerlijke douch op je wacht. Naast het heerlijke tuinterras is er een museumruimte met alle info over alles wat met rennen te maken heeft, evenals de vele foto's van renners en bnn'ers die het hotel veel bezoeken. De kracht van Au Bon Accueil is de relaxte sfeer van de gastheer en gastvrouw die erg hard werken, maar niet uitstralen dat ze hard werken. Ze weten alle records en dagtrips van alle gasten en hebben een enorme belangstelling voor iedereen. Het weerpraatje van Leon is iedere avond een daverend succes. Bas de barman en manesje van alles past geheel in dit plaatje en doet alle taken met verve, wat een geweldig hotel is Au Bon Accueil. Bedankt.

Les Deux Alpes en Mizoen

Ja ja, wat stram in de benen en dan toch maar weer fietsen. Alweer de 5^de dag fietsen. De benen, maar ook de armen doen al een beetje pijn. Bovendien moet je de concentratie goed in de gaten houden. Een flinke afdaling naar de eerste rotonde en dan omhoog. Volgens Hans ala de Amelander duinen. Helaas bleek dit niet het geval, maar ook wij weten dat inmiddels wel. Hans maakt alles in gedachten een beetje lichter. Helaas moest Yolanda afhaken. De eerste klim was ook erg steil. Dat was wel even bikkelen. Gaandeweg werd het wel steeds gemakkelijker. Het is een drukke en op sommige stukken zeer smalle weg. Daarnaast zijn er enkele donkere tunnels. In de tunnels lijken alle vervoersmiddelen, behalve de fiets, wel dikke tankwagens. Wat een lawaai. Is dit wel een leuke route?? Er waren enorme steilranden, dus jammer genoeg moest Rika, vanwege hoogtevrees, terug. Zij koos voor een tocht richting de mooie Col d’Ornon. Hans en ik klommen verder naar de stuwdam bij Les Deux Alpes. Niet heftig, maar de benen voelen het allemaal wel. Hans was al een stuk verder, maar zoals altijd: ik kom van zelf. Foto-stop! Wat een mooie omgeving. Wat een ruig gebied. Les deux Alpes kennen we wel en is geen mooi dorp dus kozen we voor het prachtige gemakkelijke (uhum) pitoreske Mizoen. Effe 4,5 bochten van 14 a 15 %. Gelukkig dat oplopende Fransen allez allez riepen, zodat ik de vaart (uhum 5, 5 km per uur) er in hield. Op apegapen vond ik Hans boven en genoten we beide van een fantastisch uitzicht! Daarna vervolgden we onze weg langs de randen en genoten op sommige plekken van een fantastisch uitzicht. Klimmen,klimmen en nogmaals klimmen. Tot dat we niet verder konden. Als een razende dolle weer naar beneden. Met verbazing gekeken hoe ver we eigenlijk geklommen hadden.  We besloten nog een relaxte tocht naar Allemont te maken met een afsluitende klim aldaar op de stuwdam. In Bourg -d'Oisan hebben we Rika weer opgepikt en de trip voltooid. De terugreis weer hetzelfde recept. Heerlijk op grote blad richting het hotel en de laatste 4km buffelen. We hebben het weer gered.

Alpe d'Huez

Alpe d’ Huez, de hel van Frankrijk! We did it!!! BRAVO!

Leon en Monique hebben het ontbijt al klaar gezet voor ons. Het alarm kunnen we er afzetten en de fietsen staan in het restaurant. Alles klaar voor een vroege start. Het is nog steeds extreem warm. Dagen van 40 graden zijn deze week erg normaal.

De wekker gaat om half 6. Om 5.45 u aan het ontbijt en dan in schemer de warming-up naar de voet van de Alpe d’Huez. Wat een avontuur. Het gaat nu echt gebeuren. Bij bord 0 klokken en dan vechten tegen de berg. De eerste 5 bochten boven de 10 %. Aaaccchhhh. We hadden toch goed getraind? Hebben we de eerste 3 dagen te gek gedaan? Nee, gewoon afzien, zoals iedereen. Na 5 bochten wordt het inderdaad gemakkelijker, gemakkelijk is anders. Indrukwekkend al die teksten voor renners, boodschappen voor bekenden en onbekenden en diverse huwelijksaanzoeken op de weg. In de oranje (Hollandse) bocht even water tanken en dan weer door. De bochten tellen af en het afzien wordt groter. Eind in zicht…………en dan ploeteren tot het eind. Die laatste meters, hė!!!! En ja hoor daar is de finish. Wat er dan door je heen gaat is onbeschrijfelijk. Een hartelijk welkom van Hans en Rika, die waren me voor, die bikkels. Afklokken volgens Hans. 1.58 u op de teller. Tevreden? Ja, want het was zwaar, heel zwaar. Heb niet tegen de klok gereden om er toch van te genieten. Het glas limonade vergezeld met enkele traantjes van geluk en trots bijkomen op een terras. Voor de 3uur komt ook Yolanda binnen. We gillen haar de laatste meters over de streep. We hebben het allemaal gehaald. We mogen trots op ons zelf zijn. Van Oetse mag ik bubbels. PROOST!!! Dank voor jullie leuke attente sms-jes.




We did it. De bikkels van 2011!!!

Rondje stuwmeer bij Allemont

Rondje stuwmeer bij Allemont.

Even een herstel dag. Een prachtige tocht weer naar de stuwdam van Allemont. We hebben een rondje gemaakt en jawel, zelfs een deel van de La Croix de Fer beklommen. Wat een stoere meiden. (Hoezo herstel!!). Daarna heerlijke lunch in Bourg-d'Oissons en de bekende fietsenmaker uit de Tour aldaar bezocht. Temperatuur inmiddels opgelopen naar 42 graden. Dat is verschrikkelijk warm. Bevangen door de hitte moesten we nog een strijd leveren om bij het hotel te komen. Met oerkrachten hebben we dat gered.Geweldig.

La Berarde

maandag 22 augustus

Na de heftige dag van gisteren wilden we een rustige route doen, maar bij het opstaan toch besloten de mooiste tocht van de omgeving te doen. Dat wordt bikkelen. En fantastisch was het. Stoere watervallen, barrages, schattige dorpjes, en magnifieke bergaan-en uitzichten. Moeilijk bekijken in die gekke enge haarspeldbochten, oppassend voor het verkeer (gelukkig niet al te veel). Het is een heen en terug route van maar 24 km, maar berg op, toch andere koek dan in het koude winderige Friesland. Bovendien hadden we een goed doel, halverwege, in het dorpje St Christophe, zelf gemaakte flan/taart eten bij cafe Pietje Antiek. In dit unieke cafe (Concorde) moesten we oppassen voor vallen over oneffen vloeren. Verder staat het vol boeken die te leen en te koop zijn. Een verkapte bibliotheek en verder wordt het cafe gebruikt als prive dinerruimte etc. En de WC,schoon, maar echt antiek.

Het fietsen starte heerlijk. Vanaf het hotel een kleine afdaling, niet steil, dus prima te doen. Aangekomen in Venosc een kleine psychologische stop om daarna van start te gaan. De sfeer zit er goed in. Met een percentage van 10 % op naar de helft, dus 12 km. Wat een zweet en hijgen en stoppen omdat je je trappers niet meer rond krijgt. Gelukkig zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, ook andere toeristische (domme hollanders) fietsers. Halverwege een kleine beloning bij prachtige rivier met fantatieke raftingboten. Enige verkoeling op het hoofd en benen bieden soelaas in deze verrekte hitte. Onderweg tijdens de haarspeldbochten meerdere malen een douche ter verkoeling genomen onder de watervallen ter plekke. Het is nl een dikke 39 graden. Oei.

Na de heerlijke taart en of salade het valse plat naar het eind van de col. Met een venijnige klim komen Hans en ik aan aan het eind. Spectaculair. Wat een sneeuw nog. La Berarde telt 1711 m. We zijn gekomen vanaf 825m, maar de start van de col was vanaf 743m. Wat een prestatie. Terug is een makkie, maar kop erbij, het gaat hard en het eind was extreem smal met van de steilrandjes om de weg. Voor Rika met hoogtevrees dus ook een reden om het aan het eind te staken. Helaas had Yolanda al in het begin moeten lossen. Al met al een super dag.

Col d'Ornon, Bloody Hot en afzien

Zaterdag 21 augustus

Na het ontbijt direct van start. Doel: Col d'Ornon.
De warming-up tot aan Bourg d'Oisans was net genoeg voor ons om de strijd aan te gaan. Wat een mooie omgeving en wat een fietsers......... Er zijn zelfs enkele fietspaden in het dorp. Onderaan de col aangekomen geeft begeleider Hans nog de laatste instructies. We gaan er voor! Op naar 1371 m. Effe wennen in de bergen hoor? Dit is echt heel echt!! De eerste haarspeldbochten zijn genomen. we wachten allemaal op elkaar. Ik dacht verstandig te zijn door een tandje te bewaren naar boven toe, maar kwam niet in mijn ritme. Daarna toch maar een tandje lichter (kan ook echt niet lichter) en daar gaan we. Genoeg (herstel) foto-stops in de prachtige omgeving. We misten op een gegeven moment Yolanda, die is naar het dorp via zeer steile helling, gereden. Voor ons was bovenaan de tops de voldoening groot. Wat een prachtige rit.

Na deze mooie tocht even naar de stuwdam van Allemont fietsen om de vermoeidheid nog even uit de benen te fietsen. Via een lange redelijk vlakke weg gingen we op weg naar het plaatsje Allemont. Daar aangekomen was het klimmen. De stuwdam op. Wat een klim.

Is dit het voorproefje op de Alpes d’Huez? Het uitzicht is mooi boven op de dam.

En dan komt Hans met een voorstel. Het voorstel luidt: klimmen naar plaatsje Villard Reculas en dan eindigen in bocht 6 van de Alpes d’Huez en dan afdalen of terug naar het hotel via dezelfde weg. Rationeel leek het me niet verstandig om nog meer te klimmen, maar emotioneel en nieuwsgierigheid kregen de overhand. Ik ging de deal aan. Ik ben meegegaan met Hans. Tsjonge, tsjonge wat een stijgingspercentages. Echt buffelen. Maar het uitzicht boven was magnifiek.

Vandaag hebben we 27 km gestegen van de in totaal 80 km gereden tocht. Toch een hele prestatie voor de eerste dag. Na een heerlijk groot glas limonade in het plaatsje Villard Reculas op naar de Alpe d’Huez om af te dalen. Donderju, toch weer eerst klimmen. “Herberekenen”!! Wat venijnig, maar het lukt toch. Ik heb stiekem een foto-stop moeten inpassen. Aangekomen bij bocht 6 kreeg ik een brok in mijn keel. Ondanks de lelijke berg is alles erg indrukwekkend. Wat een teksten staan er op de weg. Even een brok in de keel weg slikken en dan naar beneden. Oei, wat gaat dat hard en wat is dat zwaar. Heb spierpijn in mijn handen van het remmen. Je bent redelijk snel beneden, alhoewel ik een slak ben als ik de meesten mij voorbij zie razen.

En dan naar hotel op grote blad. De laatste 4 km de berg op met 4-6% is afmattend en drukt de pret. Euforisch wanneer ik toch de finishlijn van de col de Nostalgie passeer.

Een prachtige eerste dag!

reisdag

zaterdag 20 augustus

Voorspoedige reis door Duitsland. Sfeer goed in auto's en de twee auto's gewoon steeds lekker bij elkaar.
Een wonder! Op 1 tank naar Alpes de Huez.
De temperatuur oplopend naar 37 graden.
Om 19.00 uur aanwezig in dorp en al gauw aan de heerlijke franse salade. Daarna tour de village met Hans en als gillende keukenmeiden (zenuwachtig) onder aan de voet van de Alpes d'Huez. Indrukwekkend!!!
Maar wat een lol. Nog net niet in onze broek gepiest en Hans keek erna. Daarna naar het hotel. Wat een vriendelijk en gastvrij ontvangst door Leon en Monique. Snel ons thuis maken en een drankje.
Daarna plan de campagne en morgen om 8 uur ontbijt en daarna direct van start. Geweldig. Het gaat nu echt gebeuren.

Bijna zover

Tassen gepakt, route uitstippelen, laatste zaakjes regelen en dan is het zover.
Zaterdag a.s vertrekken we om 5.00 uur vanaf C1000 Zuiderburen voor ons avontuur.
Helaas wat pijn in knie, maar wat dyclofenac en ubuprufen voor de zekerheid in de tas, zal het de pret en prestatie hopelijk niet drukken.
Ids brengen we morgen naar opa en oma voor zijn eigen avontuur en dan op tijd naar bed.
1200 km naar Hotel au bon accueil http://www.hotel-au-bon-accueil.com/
Ik denk dat ik mijn blog up to date houd in de komende week als er internet is. Dus let op. We zijn te volgen.

Groetjes Agnes

Alpes d'Huez info

Alpes d'Huez

Wielrennen

Bord bij bocht 16

Alpe d'Huez was 26 keer finishplaats in de Ronde van Frankrijk.
De beklimming begint vanuit het dorp Le Bourg d'Oisans en telt 21 officieel genummerde haarspeldbochten, aflopend genummerd vanaf de voet naar de top. In elke bocht is een bord met info over de bocht geplaatst met vermelding van één of twee etappewinnaars op de Alpe d'Huez (de eerste winnaar is vermeld in bocht 21, met de 22e etappewinnaar is wederom begonnen in bocht 21). De zwaarste stukken liggen tussen de haarspeldbochten. De steilste bevinden zich voor La Garde, bij het binnenrijden van Huez en tussen de bochten 3 en 2, op 3 km van de top. De berg werd voor het eerst beklommen in de ronde van 1952 in de 10e etappe (Lausanne - Alpe d'Huez) en werd gewonnen door Fausto Coppi. Het was de eerste tourrit ooit waarbij de aankomst boven op een berg lag. De aankomst lag toen nog in het dorpje Huez, ongeveer halfweg de klim die nu tot de top wordt beklommen.
De snelste beklimming staat op naam van Alberto Contador, hij reed in 2010 tijdens de Dauphiné Libéré in 37:30 minuten van de voet naar de top van de berg.^[bron?] In de Tour van 1997 deed Marco Pantani, dit in 37:35 minuten.^[bron?]
De Nederlandse wielrenners waren in het verleden zeer succesvol op Alpe d'Huez. Bij de 26 aankomsten was acht maal een Nederlander de winnaar. Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk en Peter Winnen wonnen zelfs twee keer. De laatste Nederlandse winnaar was Gert-Jan Theunisse in 1989, die na een solo over ruim honderd kilometer (over de Col du Galibier en Col de la Croix-de-Fer) met een minuut voorsprong op Pedro Delgado en Laurent Fignon aankwam.
De mythische uitstraling van de klim zorgt steeds voor veel publiek langs het traject.
In 2011 is de berg voor de 27e keer opgenomen in het routeschema van de Tour de France.

Bijna jaarlijks keert de Alp terug in de Ronde van Frankrijk. Door deze promotie is het intussen één van de bekendste skistations geworden in Frankrijk. De berg wordt ook wel de Hollandse berg genoemd vanwege het groot aantal Nederlanders dat er ooit een tourrit won (waaronder Joop Zoetemelk, Peter Winnen, Hennie Kuiper, Steven Rooks, Gert-Jan Theunisse). Marco Pantani reed hier ooit, gesterkt door toverdrank, in 34 minuten naar de top.

Ondanks zijn bekendheid is de Alpe dHuez klim verre van een killer-klim. De eigenlijke klim start bij de camping Cascade. Het zwaarste gedeelte zit hem in de eerste, lange rechte stukken tussen de eerste bochten. Daarna wordt de klim vrij regelmatig (het is dan ook een weg naar een skistation waar veel verkeer moet over passeren, ook en vooral in de winter). Maar ook in de zomer kan het er vrij druk zijn. Om deze reden is het niet direct de meest aangename klim.

De Alpe d'Huez ligt in Rhone-Alpes en maakt deel uit van de Alps. Vanaf Bourg d'Oisans is de Alpe d'Huez  13.2 km lang. Over deze afstand overbrug je 1071 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage van de klim is bijgevolg 8.1 %. Kijk of er andere zijden zijn om de Alpe d'Huez te beklimmen.

open big profiel Alpe dHuez in nieuw venster

10 juli Weer geen Bakkeveen, helaas

Vandaag stond de tocht naar Bea in Bakkeveen op het programma. Helaas is Hans opgenomen geweest in het ziekenhuis en willen we graag met de gehele club naar Bakkeveen. Volgende keer beter.
Rika en ik hebben de kans gegerepen toch een tocht te fietsen. Het was heerlijk weer en onder gezellig gekeuvel waren we ook zomaar weer thuis.

Geen spectaculaire tochten meer afgelopen 2 weken en de komende 2 weken. Alleen nog wat onderhoudsritten hier in de eigen omgeving. Af en toe een aquaductje flink meepakken of tegen de wind in beuken.

Heb het gevoel dat ik het jaar te hard van stapel ben gelopen en (te) vroeg moe ben. Vele km gemaakt. Inmiddels zeker 2600km in de benen. Hoop dat ik met bijhouden een beetje mijn motivatie krijg en houd. Heb deze fanatieke hobby onderschat naast mijn nieuwe baan en privewereldje. Verheug me dan ook enorm op mijn vakantie in Kroatie. Dan nog een weekje vlak fietsen en dan naar het grote afsluitende avontuur. Ben benieuwd hoe me dat zal vergaan. Ik heb er wel veel zin in.

Eerst nog de sporttest doorstaan.....

Nu nog als bijlage een foto in actie, met dank aan Hans.

Jammer dat ook Limburgs Mooiste weer in regentenue was.